จุดกำเนิดของวิทยุเริ่มต้นขึ้นเมื่อ เจมส์ คล้าค แมกซ์ เวลล์ (James Clerk Maxwell) ชาวสกอตแลนด์ ค้นพบคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้าในปี 2407 ต่อมาอีก 22 ปี คือในปี 2429 รูดอล์ฟ ไฮน์ริช เฮิรตซ์ (Rudolph Heinrich Hertz) นักวิทยาศาสตร์ชาวเยอรมัน จึงคิดผลิตเครื่องที่เอาคลื่นไฟฟ้าในอากาศของแมกซ์เวลล์มาใช้ประโยชน์ได้ โดยตั้งชื่อสิ่งที่ค้นพบนี้ว่า Hertzain Waves และต่อมาการเรียกคลื่นวิทยุก็ใช้ชื่อ “เฮิรตซ์” เพื่อเป็นเกียรติแก่ผู้ค้นพบ

สำหรับเด็กรุ่นใหม่อาจงงนิดหน่อยว่าวิทยุทรานซิสเตอร์คืออะไร แต่สำหรับคนรุ่นเก่าที่โตมากับวิทยุทรานซิสเตอร์คงรู้สึกแปลก ๆ อยู่บ้างที่สัปปายะสภาสถานซึ่งเพียบพร้อมด้วยระบบเทคโนโลยีการสื่อสารที่ล้ำสมัยที่สุดแห่งหนึ่งในประเทศไทยต้องพึ่งพาวิทยุทรานซิสเตอร์แห่งยุคแอนะล็อก

"ทรานซิสเตอร์" เป็นอุปกรณ์ที่สามารถขยายสัญญาณให้มีขนาดใหญ่ขึ้น อุปกรณ์นี้ถูกสร้างขึ้นเป็นครั้งแรกที่ห้องปฏิบัติการของบริษัทเอทีแอนด์ที เบลล์ ในสหรัฐอเมริกาเมื่อปี 2490 หลังจากนั้นก็ถูกนำไปใช้งานอย่างแพร่หลาย ทั้งเป็นวงจรขยายในเครื่องรับวิทยุและโทรทัศน์และในวงจรอิเล็กทรอนิกส์ที่ทำหน้าที่เป็นสวิตช์ เปิด-ปิด เมื่อนำมาใช้ในเครื่องรับวิทยุผู้คนจึงเรียกกันติดปากว่า "วิทยุทรานซิสเตอร์"

ความผูกพันระหว่างคนรุ่นเก่า ๆ กับวิทยุทรานซิสเตอร์และอิทธิพลของอุปกรณ์สื่อสารชนิดนี้ต่อสังคมไทยสะท้อนอยู่ในงานศิลปะหลายอย่างทั้งวรรณกรรม บทเพลงและภาพยนตร์ เช่น "มนต์รักทรานซิสเตอร์" วรรณกรรมของวัฒน์ วรรลยางกูร ซึ่งต่อมาเป็นเอก รัตนเรือง นำมาสร้างเป็นภาพยนตร์ ตลอดจนเพลง "อีสาวทรานซิสเตอร์" ที่แต่งโดยครูชลธี ธารทอง ต้นฉบับขับร้องโดยอ้อยทิพย์ ปัญญาธร และยังถูกนำมาขับร้องโดยพุ่มพวง ดวงจันทร์ อีกด้วย